25 maart:
Na heel wat GSM problemen hebben de Belgische fans elkaar teruggevonden bij het hotel waar wij logeerden. Daar hebben we met zijn allen naar Eurobest op televisie gekeken. Om middernacht gingen we naar de George V met de bedoeling om er Mariah te verwelkomen en mijn eerste doel was natuurlijk om het groot internationaal verjaardagsbord aan Mariah af te geven
.
Het was een lange nacht en omstreeks 3u30 of 4 uur in de morgen, ik weet
het niet meer juist, kwamen Michael en Wayne aankondigen dat Mariah heel
vermoeid was en dat ze zich al in het hotel bevond. De verschillende
fans waren zeer boos. Kinou en ik zeiden aan Wayne dat we het begrepen
en dat het belangrijkste was dat Mariah rustte. Hij gaf ons een glimlach
en bedankte ons.
Noot aan alle boze fans: Mariah behoort ons niet toe, stel je voor dat je fan bent van om het even wie, je zou zelfs niet wachten voor een hotel.
26 maart:
We bevonden ons voor de NRJ studio's (een Frans radio station) waar Mariah werd verwacht. Nog voor dat Mariah arriveerde begonnen enkelen elkaar te verdringen. Hoe kan men nu een Mariah fan zijn en niet solidair zijn
.
Kinou riep iedereen op om kalm te blijven, niet te schreeuwen, niet te
dringen anders zou Mariah nooit stoppen. Enkele paparazzi kwamen
aan en wilden natuurlijk plaatsnemen voor alle fans die reeds stonden te
wachten. Plots merkte een van hen ons bord op en realiseerde zich
zonder twijfel dat Mariah's verjaardag nabij was 
.
Hij riep: "Hé, ça lui fait quel âge?" (Hé, hoe
oud is ze?) Kinou reageerde, eerst en vooral men heet niet "Hé"
en daarna.... heeft ze hem slag met tegenslag beantwoord: "Meneer,
als u een professioneel bent moest u dit weten, het is uw job!" Mariah
kwam aan, mooier dan ooit. Ze gaf enkele handtekeningen, lachte,
ik kan het niet geloven, enkele "fans" dringen, willen vooraan komen, ik
bewoog niet, ik had mijn opdracht te vervullen in naam van de internationale
fans, enkele "fans" sliepen bij wijze van spreken onder ons
, een hand stak uit om mijn bord te grijpen ,
neeeeeeeeeeeeeeeeeeen dat niet, het was goed geprobeerd, maar het was niet
gelukt 
, Wayne had het gezien,
hij kwam bij ons staan en vroeg aan Mariah om te komen ... daar is ze,
ze keek het bord aan, ze houdt ervan, ze neemt haar bril af om de namen
beter te kunnen lezen, ze is erg ontroerd. De woorden ontbreken mij
en ik denk dat het bij haar ook zo was. Mijn opdracht was vervuld.
We wachten op het vertrek van Mariah aan de studio's en ik ga langs de achterkant daar waar de auto's geparkeerd staan, ze laten mij passeren, men glimlacht naar mij, ik mag een foto nemen van ons bord in de van van Mariah.
Een fan vertelt ons dat Joséphine is aangekomen voor de verjaardag van Mariah. Mariah vertrekt al glimlachend en wuivend door het open raam van haar auto. Men beslist om niet te gaan naar Hit Machine, nadat wat zich hier heeft afgespeeld durf ik niet inbeelden wat er daar zal gebeuren, ik had bijna een ontwrichte arm, de knopen zijn van Kinou's trui gescheurd, gekrabde handen, neen, we gaan niet naar Hit Machine. De geruchten doen de ronde dat Mariah onmiddellijk na de uizending zou kunnen vertrekken naar de luchthaven. Niks aan te doen, we begeven ons terug naar het hotel en we zien wel. Gezien we niks te doen hebben, beslissen we om de wacht te houden voor de George V, en ja ... er staan 4 Franse fans, daarna 6, daarna 8 en ja ... de andere Belgische fans komen terug van Hit Machine en beslissen om er ook te blijven want ze hebben de limo van Mariah gezien. We blijven hopen. Een van ons beslist om onze jassen en enkele sandwiches en drankjes te halen. Een voor allen en allen voor Mariah (bedankt Jack (papa)
).
Voor de verjaardag van Mariah had ik een amusante plastieken opblaasbare
taart meegebracht, we hebben hem opgeblazen voor het hotel. De limo
komt aan, mijn hart slaat harder ... geen geluk, er zit niemand in.
Iets later zie ik Louise en ik groet haar, ze keert zich om, ze lacht,
ziet de taart en komt naderbij: "Dat is heel vriendelijk, hartelijk bedankt"
en ik durf haar te vragen "Komt Mariah terug naar hier?"
- "Ze is gaan eten, ze komt terug binnen enkele uren."
Bedankt, bedankt, ik kon wel om de hals van Louise springen
. We
komen terug samen en de spanning stijgt, we tappen moppen, we lachen, we
ondersteunen elkaar want we zijn allemaal zeer moe. Het gerucht doet
de ronde dat Mariah in een restaurant is in de Avenue George V op 50 meter
van het hotel. Vele fans begaven zich voor de deur van dat restaurant,
wij beslisten om hier te blijven, we veronderstelden dat Mariah recht had
op een beetje intimiteit en een privé leven. Louise komt terug
buiten het hotel en ik ga haar vragen of Mariah terugkomt, ze zei me (de
dialoog is bewust niet vertaald):
- "Yeah shortly, but I'm looking for the Belgian fan with the cake".
- "I'm the Belgian fan with the cake".
- "Oh, so you're the cake".
- "Yes, I'm the cake".
De limo beweegt nog altijd niet. Kinou grapt "Mariah zal te voet terugkeren met Louise en Joséphine, zoals in Wise Girls."
We schateren
het uit. En plots, neen! Het is waar, Mariah komt te voet terug
omsingeld door een bende loeiende fans die haar volgden vanaf het restaurant.
Louise en Joséphine bevinden zich voor de George V, ik groet Joséphine,
ze glimlacht naar mij en vraagt hoe het met mij gaat. Louise doet
me een teken, Mariah is daar, er heerst chaos, het is maar een groot gedrang,
de veiligheid wordt versterkt. Plots neemt Louise mij bij de pols
en ze laat mij passeren door de draaideur, iemand trekt trekt mij terug,
resultaat mijn hand die de taart vasthield zit gekneld tussen de deuren.
Louise schreeuwt: "Oh, the cake!", ze beseft dat het mijn hand is
die gekneld zit tussen de deuren, ze helpt de deur te blokkeren om mij
te bevrijden, ze vraagt aan Kinou om ook binnen te komen. Ze kondigt
plots aan dat alle aanwezige Belgische fans binnen mogen komen, ze gaat
terug buiten om de Belgische fans te roepen, diegene springen op en gaan
binnen, ze vraagt hulp aan Kinou om de andere eruit te halen, een na een
komen ze binnen, geduw en getrek langs alle kanten en plots bevinden we
ons allen met Mariah in een zaal langsachter.
Dit blijft HET moment van ons leven dat we nooit zouden vergeten, dat we nooit hadden kunnen voorstellen in onze wildste dromen. Wees niet boos als ik niks onthul, dit alles was veel te intens. Daarna wanneer de gemoederen bedaard waren, wanneer geen van ons niet meer bewoog, zeiden we bedankt, bedankt voor alles, we zeiden aan Mariah dat ze goed voor zich moest zorgen, dat we van haar houden en dan..... de leegte. Na een tijdje keken we elkaar aan en sprongen we elkaar in de armen, we omarmden, we kusten, ik denk dat elk van ons zich moest inhouden om te huilen. We hebben het hotel verlaten en we beseften dat er zich iets heel diep en intens heeft afgespeeld ... iets dat nooit meer zal terugkeren. En daarna schoten we in een lach omdat we beseften dat niemand van ons eraan had gedacht om een handtekening te vragen.
Bedankt Mariah, Louise, Michael, Wayne en Joséphine om ons dit moment te geven. We zullen het nooit vergeten, we houden van jullie allemaal.